Pogadanka dla rodziców uczniów klasy IV.

             SZANOWNI RODZICE!

 

Samodzielna nauka dziecka w domu, odrabianie lekcji jest ważnym ogniwiem procesu nauczania i uczenia się .Praca domowa ucznia jest kontynuacją nauki szkolnej, ale w tym procesie muszą wspomóc dziecko rodzice poprzez: 
 

• wyrabianie nawyku systematycznego odrabiania lekcji,
• utrwalania wiadomości zdobytych na lekcjach,
• kontakt rodzica z dzieckiem,
• zapewnienie warunków do uczenia się,
• wdrażanie do samodyscypliny,
• rozmowy na temat sukcesów bądź porażek dziecka

 

Szczególnie na początku roku szkolnego uczeń w klasie czwartej może czuć się niekiedy zagubony, gdyż nie uczy go na wszystkich lekcjach ta sama Pani (jak 
w klasach I - III), zaś na każdym przedmiocie zmienia się nauczyciel, który ma nieco inne wymagania. U niektórych dzieci wywołuje to nie tylko zagubienie, ale może wywołać lęk czy strach przed lekcjami. Ogromnajest tu rola rodziców gdyż szczera rozmowa, wysłuchanie dziecka czy zwykłe pocieszenie zapewne doda mu odwagi
i wiary w siebie.

Bardzo ważnym elementem jest wyrabianie nawyku systematycznego odrabiania lekcji, zadań domowych, utrwalania wiadomości i umiejętności nabytych w szkole. To właśnie w domu najczęściej dziecko ma możliwości 
i okazję ponownego przemyślenia czy rozszerzania swojej wiedzy na określony temat. Dlatego też ogromne znaczenie we właściwym wyrabianiu tego nawyku oraz konsekwentnym, a zarazem rozumnym (pod względem wychowawczym) mają rodzice. To na nich spoczywa obowiązek wspomagania szkoły w realizacji celów dydaktyczno-wychowawczych. 
Ta niezmiernie ważna korelacja działań, zarówno szkoły jak i środowiska domowego stanowi podstawę do szktałtowania u dziecka cech osobowości przejawiających się we właściwym stosunku do obowiązku szkolnego, rozwijania zainteresowań, a więc sfery przyznawczej 
i pozytywnego stosunku emocjonalnego do szkoły oraz więzi z rodzicami potrafiącymi nawiązać ścisły kontakt z dzieckiem. Często rodzice bagatelizują sprawy związane ze szkołą, na pozór błahymi problemami dzieci tłumacząc to brakiem czasu, przepracowaniem pozostawiając 
z problemem dziecko samemu sobie. Wówczas uczeń stopniowo nabiera lekceważącego stosunku do szkoły przy "cichej aprobacie" rodziców.

Ważną rzeczą jest ciągły kontakt rodzica z dzieckiem, wykazywanie zainteresowania nie tylko jego postępami w nauce, ale również zachęcianie 
i motywowanie do nauki. Rodzice powinni pomagać dziecku w nauce domowej, ale nie powinni wyręczać dziecka w odrabianiu zadań, gdyż nie nauczymy go samodzielnej pracy tylko nieobowiązkowości i niesystematyczności. 

Pozytywną reakcją rodziców jest przyzwyczajenie dziecka do dobrej organizacji pracy, odrabiania pracy domowej w ustalonym czasie. Podejmowanie przez dziecko codziennych obowiązków kształtuje charakter, rozwija systematycznośc, dokładność, inicjatywę, pomysłowość oraz kształtuje właściwy stosunek do pracy.

Praca domowa spełnia określone funkcje, których celem jest powtarzanie, utrwalanie wiadomości i umiejętności zdobytych w szkole. Aby funkcje te zostały 
w pełni zrealizowane koniecznie jest zapewnienie dziecku odpowiednich warunków do pracy. Problem ten nie odnosi się tylko do czasu poświęconego przez dziecko na naukę oraz odciążenia go od innych zajęć domowych, ale również do całego szeregu uwarunkowań wpływających na stworzenie właściwego klimatu wokół pracującego nad pracą domową dziecka.

Bez względu na sytuację mieszkaniową, należy dziecku przygotować stałe miejsce pracy. Powinno ono mieć swój stolik (biórko) szafkę lub regał gdzie będzie układało we właściwym porządku książki, zeszyty i inne przybory szkolne. Dziecko, które nie ma własnego kącika do pracy nie ma też warunków do koncentracji, która jest niezbędna do pracy umysłowej, szybko się dekoncentrują, odrabiają lekcje w sposób chaotyczny lub nie odrabiają ich wcale i przychodzą do szkoł nieprzygotowane. Przy projektowaniu pokoju lub kącika do pracy dziecka, należy wziąć pod uwagę następujące reguły:
 

• Stolik do odrabiania lekcji powinien być ustawiony, by światło padało od prawej strony, 
• Lampa stołowa nie powinna mieć ani jaskrawego, ani zbyt słabego światła (nieodpowiednie oświetlenie psuje wzrok),
• Stolik (biurko) oraz krzesło powinno być dostosowane do wzrostu dziecka (niewygodna pozycja przy pisaniu czy czytaniu może spowodować skrzywienia kręgosłupa, a ponadto dziecko szybciej się męczy, jest znużone oraz znieciepliwione), 
• Pomieszczenie powinno być często wietrzone.

 

Ogromny wpływ na rezultaty w nauce ma zdrowie dziecka. Zadaniem rodziców jest obserwowanie swoich dzieci i szybka reakcja na ewentualne zmiany chorobowe. Rodzice muszą pamiętać, że nawet zdrowe dziecko nie może dobrze pracować, gdy jest głodne. Często z różnych przyczyn dzieci przychodzą do szkoły bez śniadania, przez co trudno jest dziecku skoncentrować się na lekcji, gdyż myśli o zaspokojeniu głodu. Dlatego rodzice powinni wyposażyć dziecko do szkoły w drugie śniadanie albo przypilnować, by zjadły w domu przed wyjściem do szkoły. 

Dobrym sposobem na wdrażanie dziecka do samodyscypliny jest ustalony 
w rodzinie porząde dnia, w którym przeznacza się czas na różne zajęcia. Również dziecko powinno mieć wyznaczony czas na odrabianie lekcji, czytanie, rozwijanie swoich zainteresowań. Pamiętajmy też o tym, aby dziecko miało czas wolny np.: na zabawę. Nauczmy swoje dziecko wykonywania prac domowych o stałej porze dnia, 
a to zapobiegnie pośpiechowi i niesolidnemu wykonaniu powierzonych mu obowiązków. Dziecko po przyjściu ze szkoły nie powinno zaraz przystępować do odrabiania lekcji, gdyż jest zmęczone (odczekajmy godzinę, a nawet dwie). W tym czasie może wykonać drobne prace np. posprzątać pokój, wyprowadzić psa na spacer itp. 

Istotnym elementem mającym wpływ na kondycję psychofizyczną dziecka pracującego w domu nad lekcjami ma odpoczynek, chwila relaksu od nauki, Wprawdzie nie jest wskazane, aby odrywać dziecko od nauki 
z powodu np.: konieczności zrobienia zakupów, wyniesienia śmieci itp., 
ale zalecane są krótkie przerwy we właściwym momencie połączone np.: 
z zaczerpnięciem świeżego powietrza.

Zapewnienie dziecku dobrych warunków do nauki, dobrze przygotowany warsztat pracy, dbałość o higienę psychiczną i fizyczną dziecka, stworzenie sprzyjającej atmosfery to podstawowe zadania, którym powinni sprostać trsokliwi rodzice. Jednak najważniejszą rzeczą jest postawa rodzicó wobec uczącego się dziecka. Nadmierne ambicje rodziców niekiedy mają negatywny wpłuw na kształtowanie się charakteru dziecka. Ponmiędzy tymi postawami wychowawczymi zapewne znajduje się jakiś "złoty środek", sposób oddziaływań, z którego rodzice powinno zdawać sobie sprawę i wybrać ten, który przyniesie najlepsze efekty wychowawcze.

Bywa często tak, że rodzice poświęcajądużo czasu swoim pociechom 
i starają się wymusić na nich jeszcze większe zaangażowanie, zmusić do większego wysiłku umysłowego. Niekiedy zniecierpliwieni i rozdrażnieni rodzice wolnym tempem pracy dziecka i nieumiejętnością poradzenia sobie z zadaniem, wyręczają je. Dziecko wówczas jest tylko obserwatorem i nie można wówczas stwierdzić, że dziecko odrobiło praćę domową. Taka postawa jest nie tylko szkodliwa pod względem wychowawczym, ale to jest przecież nieetyczne, gdyż nauczyciel ocenia pracę rodzica a nie dziecka. Pamiętajmy, że taka postawa to przyzwyczajenie dziecka do nieuczciwości, niesamodzielności oraz unikania ze strony dziecka większego wysiłku 
i odpowiedzialności.

Mam nadzieję Drodzy Rodzice, że czas poświęcony swoim dzieciom zaprocentuje zarówno w osiągnięciu zadawalających wyników w nauce i w późniejszym ich dorosłym życiu. 

Opracowała:
mgr Barbara Baran