"Szacunek wobec przeszłości i odpowiedzialność przed przyszłością nadają życiu właściwy kierunek".

W pejzażu Ropczyckiego Czekaja od 60 lat istniała skromna placówka oświatowa, której atmosferę tworzyli ludzie otwarci, serdeczni i pogodni. Na obszarze robotniczo-chłopskiej dzielnicy, wyniszczonej okrucieństwami II wojny światowej (kilkakrotne wysiedlenia, wysadzenie majątku kolejowego, bombardowanie domostw) życie odradzało się szybko dzięki inicjatywie mieszkańców. 
Szkoła była dla nich sprawą priorytetową, a tworzyli ją dzięki społecznej ofiarności, pomysłowości - pokonując przeszkody finansowe, materiałowe i perypetie losowe. Często organizowali składkowe imprezy taneczne, kwesty, zbiórki, pokazy teatralne - z których dochód przeznaczyli na zakup księgozbioru (około 1000 tytułów), pomocy naukowych, drzew, baraku - który miał stanowić zaczątek obiektu szkolnego.


Kształt obiektu to dziesięciolecia pracy dyrektorów, władz i aktywnych rodziców, zabiegających o godne warunki do edukacji dla młodych pokoleń. Etapy tego wysiłku organizacyjnego i inwestorskiego prezentuje poniższe zestawienie:

• Publiczna Szkoła Powszechna w Czekaju Ropczyckim działa od 26 III 1945 roku w wynajętym domu prywatnym u Pana Leona Turaja. Liczy 30 uczniów, zrzeszonych w dwóch klasach prowadzonych przez jedną nauczycielkę.

•Publiczna Szkoła Powszechna w Czekaju od roku szkolnego 1946/47 funkcjonuje w poniemieckim baraku zakupionym w Pustkowie ze składek społecznych za kwotę 1000 złotych. Zostaje on postawiony na pożydowskim placu niedaleko dworca PKP. Naukę zorganizowano w pięciu klasach. W roku szkolnym 1948/49 jest już sześć klas. Od roku szkolnego 1953/54 istnieje również siódma klasa.

•Pożar trawi szkolny obiekt barakowy 6 XII 1954 roku, około godziny 17:00. Nauka zostaje przerwana na okres jednego tygodnia. Od 14 XII 1954 roku nauka odbywa się w wynajętych domach prywatnych u Pani Rudnej oraz Wiktorii Borowcowej.

•Szkoła Podstawowa nr 2 w Ropczycach - Czekaju przenosi się do murowanego obiektu postawionego na miejscu spalonego baraku. Odbiór techniczny budynku nastąpił 12 II 1957 roku. W lipcu 1962 roku plac szkolny został ogrodzony, a 1963 roku budynek przeszedł kapitalny remont i został otynkowany. Od roku szkolnego 1967/68 placówka jest szkołą ośmio klasową. Kolejne etapy rozbudowy to niewielka sala gimnastyczna i 4 sale lekcyjne oraz pomieszczenie na poddaszu do zajęć pozalekcyjnych, które oddano do użytku we wrześniu 1992 i 1993 roku.

•Zespół Szkół nr 3 w Ropczycach-Czekaju, obejmujący Szkołę Podstawową nr 2 i Gimnazjum nr 3 działa od roku szkolnego 2003/04. W dniu 17 VIII 2006 roku następuje odbiór techniczny nowego skrzydła budynku z salami lekcyjnymi dla oddziału przedszkolnego i klas I - VI szkoły podstawowej, salą gimnastyczną oraz zapleczem kuchennym, placem zabawowym, apelowym, boiskiem.   

Marzenia mieszkańców Czekaja i wysiłki organizacyjno - inwestorskie zaowocowały obiektem Zespołu Szkół nr 3 Ropczyce, przy ulicy Robotniczej 48, który swą okazałością budzi podziw mieszkańców miasta i przyjezdnych. Niewidoczny domek szkolny przerodził się w ciągu dziesięcioleci w funkcjonalny obiekt oświatowy.